Italië Leiteralm, in Vellau een stuk van de Meraner höhenweg en Vellauer Felsenweg

Zondag 14 juni 2009

Bij het plannen van de wandeling voor vandaag kwam Peter in de folder een korfliftje tegen.

Dit intrigeerde hem zo dat hij hier vandaag heen wil om dit zelf te beleven. Daarom stappen we na het ontbijt in de auto en rijden naar Plars. Hier vertrekt een stoeltjeslift die ons naar Vellau brengt waar overgestapt kan worden op de korflift die ons naar de Leiteralm brengt. Onder bij de lift is een verweerde getekende wandelkaart welke schematisch de wandelingen en omgeving weer geeft.

Gemoedelijk zweven we met de stoeltjeslift naar het middelstation waar het gelijk al weer genieten is van het uitzicht, wat is Süd Tirol en het Meranerland toch mooi.

Bij Vellau stappen we over in het korfliftje waar Peter zo naar uitgekeken heeft. Helaas laat de liftbeambte ons met zijn tweeën in één korfje stappen. Een misschatting van de zuiverste orde. Ons lijkt dit niet zo verstandig maar voor we het weten staan wij er in. De korf scheert over de boomtoppen, gelukkig voor ons en de liftmaatschappij wordt de boom nog net niet geveld.

Boven bij de lift willen we een traditie in ere houden, jullie raden het al tijd voor een cappuccino. Bij het bergstation in de buurt is gasthaus Leiteralm hier genieten we van ons bruine vocht samen met een Kuchen welke de specialiteit van de streek is. Het is een Buchweizentorte, wij hadden er nog nooit van gehoord maar ik verzeker je het was erg lekker. Op het terras wordt ook de wandelkaart bekeken en de planning definitief gemaakt. We gaan via de Meranerhöhenweg naar het bergstation van de Hochmut. Met blik op Meran en het dal wandelen we in ongeveer 1 uur naar het punt waar de lift uit Dorf Tirol aan komt. Hier is natuurlijk ook weer een gasthaus waar wij de lunch gebruiken.

Na de heerlijke lunch vervolgen wij onze weg via de Vellauer Felsenweg. Bij de ingang van het pad staat de waarschuwing “Nur für Schwindelfreie”.

Omdat wij al meer dit soort paden gelopen hebben maken wij er ons niet druk over. Het pad gaat over een smalle richel (fels) naar beneden. Wij halen een echtpaar in waar van de vrouw duidelijk niet vrij is van hoogtevrees. Zij schuifelt haar hand vasthoudend aan de ketting voetje voor voetje naar beneden. Dat gaat een hele lange wandeling voor ze worden. Wanneer wij al lang en breed in het bos zijn, zo ongeveer 45 minuten verder zien we ze nog steeds op het open gedeelte tussen de rotsen wandelen met de verrekijker.

Een uur nadat wij gestart zijn vanaf de Hochmut komen we aan in Vellau. Eer we met de stoeltjeslift naar beneden gaan zoeken we de schaduw van een terras op waar we een heerlijke ijskoffie drinken. Nu snel naar de camping, Jan en Paula (JaPa) komen vandaag aan. Met een beetje geluk zijn we nog op tijd om voor ontvangstcomité te spelen.