Informatie over de aandoening EPI
EPI staat voor Exocriene Pancreas Insufficiëntie. EPI is een aandoening waarbij de alvleesklier geen of onvoldoende verteringsenzymen en maagzuur maakt waardoor er een gestoorde spijsvertering ontstaat.
Vanaf 4 maanden kreeg Xela darmproblemen. Regelmatig was zij aan de diarree. Onderzoek bij de dierenarts gaf aan dat Xela last had van de darmparasiet Giardia. Deze darmparasiet kan bij puppy’s en honden met een verminderde weerstand gezondheidsproblemen geven. Kuren die werden voorgeschreven waren niet de oplossing. Xela bleef gezondheidsproblemen houden. Niet alleen had ze van tijd tot tijd diarree maar ook huidproblemen.
We werden doorgestuurd naar het Medisch Centrum voor Dieren in Amsterdam. Daar was in eerste instantie het vermoeden dat zij last had van een voedselallergie. Xela kreeg een dieet voorgeschreven voor 6 weken. Gedurende 6 weken mochten wij haar enkel vis en aardappelen geven. In eerste instantie leek het of het dieet hielp. Echter na een paar weken werd zij magerder en kwam ook de diarree weer terug. En nu heftiger dan voorheen. Regelmatig zagen de buren ons rennen door de straat om de uitlaatstrook te halen. Vaak lukte dat niet en dan liepen we met een emmer heet water en azijn en een bezem door de straat om de ontlasting op te ruimen. Op 26 december zijn we naar het spoedspreekuur van onze dierenarts gegaan, het ging toen erg slecht. De dierenarts heeft direct contact opgenomen met het MCD waar we nog dezelfde dag terecht konden.
Na onderzoek bleek dat Xela aan het uitdrogen was en dringend behoeft had aan vocht. Daarnaast was zij zo erg afgevallen dat dit ook verontrustend was. Xela werd een nacht opgenomen en voor de volgende dag werd een nuchter bloedonderzoek en een gastrocopie ingelast. Uit het onderzoek bleek dat Xela EPI had en dat ook de klep van haar maag naar haar slokdarm niet werkte. Naar het schijnt, zijn de EPI problemen eigenlijk al begonnen bij de eerste verschijnselen van de diarree. Het probleem is echter dat honden met EPI, vaak ook last hebben van de darmparasiet Giardia.
De internist had nog niet eerder een hond gezien waarbij de maagklep niet werkte. Toen de diagnose gesteld was kon het behandelplan beginnen. In eerste instantie kreeg Xela ID brokken van Hills met over het eten Zymoral poeder. Daarnaast Zitac als maagzuurremmer. Zitac gaf het gewenste effect echter de Zymoral werkte niet. Zoeken door ons op internet gaf aan dat naast Zymoral er nog een tweede medicijn zou zijn Tryplase. Met dit medicijn bereikten we betere resultaten. Toch waren wij niet tevreden en zijn in overleg met de internist gegaan. Hij gaf aan dat zij een licht werkend antibiotica nodig had omdat EPI in combinatie met haar niet werkende maagklep ontstekingen geeft in de darmen. Om die reden kreeg zij twee maal daags Tylosine. Eindelijk ging het langzamerhand met Xela beter.
We waren echter nog steeds niet tevreden en lazen op internet dat het geven van vers vlees met pancreas een goede oplossing zou kunnen bieden. In de eerste instantie gaven wij één ons vlees per dag van het merk Duck voer. Dit gaf al direct wat verbetering. Uiteindelijk zijn we overgestapt op vers vlees met pancreas. Dit tegen het advies in van de internist. Vlees voeren zou te veel belastend zijn voor maag en darmen. Wij zagen echter de conditie van Xela verbeteren. Naast de medicijnen moest Xela ook in eerste instantie wekelijks maar later maandelijks een vitamine B injectie krijgen. Deze injecties zijn erg pijnlijk. Niet alleen omdat ze in de bilspier worden gegeven maar ook omdat het medicijn direct van uit de koelkast wordt geïnjecteerd. Door deze injecties ontwikkelde Xela een Pavlolreactie. Zodra zij in de spreekkamer van de dierenarts kwam en de injectie werd klaargemaakt begon zij al te gillen. Goede raad is duur en tezamen met de dierenarts werd besloten de injecties niet meer in de spreekkamer maar in de wachtkamer door de assistente. Verder kreeg zij de injecties voortaan in de nek.
Ondanks al het gedokter ging zij iedere keer kwispelend en vrolijk de wachtkamer in van de dierenarts of internist. Voor een koekje en knuffel mocht alles worden gedaan. In het najaar van 2012 werden wij geconfronteerd met het probleem dat de producent van Tryplase het medicijn uit de handel nam. Het was niet rendabel om voor dieren nog langer te maken. Na lang zoeken hadden we een werkend alternatief gevonden dat meer dan twee keer zo duur en eigenlijk voor humaan gebruik is. Het middel heet Panzytrat. In juni 2015 gaat het slechter met Xela. Ze had minder zin in wandelen en spelen en slaapt veel. We worstelen met de gedachte of Xela nog wel een leuk hondenleven heeft.
Toevallig komen we in aanraking Yvonne van Stoeterij het Ilperveld in Den Ilp. Yvonne is een autoriteit op het gebied van IJslandse paarden en behandeld paarden in het binnen- en buitenland. Yvonne heeft osteopathie en homeopathie bij dieren gestudeerd. Met homeopathie hadden wij zeer positieve ervaringen met onze eerste hond, dus we dachten, we geven het een kans. Na de eerste behandeling met osteopathie, bio resonantie en ondersteuning van homeopatische medicijnen zagen we Xela opknappen.
Zij voelde zich duidelijk veel beter, wilde weer lange wandelingen maken en ook spelen. Met al haar medicijnen en de behandelingen van de osteopaat kon Xela een redelijk normaal hondenleven lijden. Helaas had zij in de winter problemen om zich warm te houden. Xela was in de lente / zomer veel actiever dan in de herfst en winter. Het was een echte koukleum.
We wilden het niet maar hebben toch besloten om haar in de winter een jas aan te doen. In 2022 hebben we de moeilijke beslissing genomen om haar in te laten slapen. Zij had geen leuk hondenleven meer met ons en ook wij geen leuk hondenleven met haar. Het besluit heeft ons veel pijn gedaan maar we weten dat de beslissing juist was en ze is nog altijd in onze gedachten.
Hadden we als we hadden geweten wat EPI inhield, toch de rationele keuze gemaakt om haar in 2011 te laten inslapen toen de Zymoral niet aansloeg? Een moeilijke vraag. We weten het niet, we kunnen er geen eenduidig antwoord opgeven. EPI is een ziekte die erg grillig is. Het is steeds zoeken naar de juiste medicijnen en hoeveelheid. De medicijnen, vitamine B-injecties en de bezoeken aan de dierenarts, internist en osteopaat zijn duur. Wij waren in de gelukkige omstandigheid dat we beiden werkten. Hierdoor hadden wij voldoende financiële middelen om alles te betalen.
Naast de financiën moet je altijd opletten op straat met uitlaten. EPI geeft honger en behoefte aan eten. En vooral poep heeft aantrekkingskracht. Er zijn honden die met een muilkorf worden uitgelaten om het eten van straat tegen te gaan. Bij Xela was dit gelukkig niet nodig. Een ander probleem is dat honden met EPI last hebben van dunne darm diarree. Dit is diarree die niet lang kan worden opgehouden. Wij moesten er vaak ’s nachts uit om met gezwinde spoed naar de dichtstbijzijnde uitlaatplek te lopen. En ook gebeurde het wel eens dat wij haar niet op tijd hoorden en we de volgende ochtend konden opruimen. Een ding is wel zeker we hebben aan Xela een hele lieve, aanhankelijke hond gehad. Qua gedrag een echte Bayer, eigenzinnig, speels en een neus die altijd aan het werk was.