Italië Leiteralm in Vellau 

Een stuk van de Meraner höhenweg en Vellauer Felsenweg

Zondag 14 juni 2009

Bij het plannen van de wandeling voor vandaag kwam Peter in de folder een korfliftje tegen.

Dit intrigeerde hem zo dat hij hier vandaag heen wil om dit zelf te beleven. Daarom stappen we na het ontbijt in de auto en rijden naar Plars. Hier vertrekt een stoeltjeslift die ons naar Vellau brengt waar overgestapt kan worden op de korflift die ons naar de Leiteralm brengt. Onder bij de lift is een verweerde getekende wandelkaart welke schematisch de wandelingen en omgeving weer geeft.

Gemoedelijk zweven we met de stoeltjeslift naar het middelstation waar het gelijk al weer genieten is van het uitzicht, wat is Süd Tirol en het Meranerland toch mooi.

Bij Vellau stappen we over in het korfliftje waar Peter zo naar uitgekeken heeft. Het is ook mogelijk om de auto in Vellau te parkeren en daar op het korfliftje testappen. Wanneer het hoogseizoen is loop je het risico dat er geen parkeerplaats beschikbaar is.

Bij Vellau stappen we over in het korfliftje waar Peter zo naar uitgekeken heeft. Helaas laat de liftbeambte ons met zijn tweeën in één korfje stappen.

Een misschatting van de zuiverste orde. Ons lijkt dit niet zo verstandig maar voor we het weten staan wij er in. De korf scheert over de boomtoppen, gelukkig voor ons en de liftmaatschappij wordt de boom nog net niet geveld.

Zicht op het dal vanuit Vellau.

Boven bij de lift willen we een traditie in ere houden, jullie raden het al tijd voor een cappuccino. Bij het bergstation in de buurt is gasthaus Leiteralm hier genieten we van ons bruine vocht samen met een Kuchen welke de specialiteit van de streek is. Het is een Buchweizentorte, wij hadden er nog nooit van gehoord maar ik verzeker je het was erg lekker.

Met de maag gevuld gaan we op stap. We komen de eerste aanduiding tegen dat we op de Meraner Höhenweg wandelen.

100_3145
100_3147
100_3149
100_3151
100_3152
100_3155
previous arrow
next arrow

Al glooiend en met prachtige uitzichten wandelen we naar Hochmuth. Hier is het bergstation van de kabelbaan uit Meran.

Onderweg komen we een geit tegen. Deze ligt op het wandelpad en is niet van plan om aan de kant te gaan. We laten het beestje met rust en passeren haar voorzichtig.

We komen aan bij Hochmuth en kijken op Meran en omgeving. Hier gebruiken we bij één van de drie hutten de lunch.

Na de heerlijke lunch vervolgen wij onze weg via de Vellauer Felsenweg. Bij de ingang van het pad staat de waarschuwing “Nur für Schwindelfreie”.

Omdat wij al meer dit soort paden gelopen hebben maken wij er ons niet druk over. Het pad gaat over een smalle richel (fels) naar beneden. Wij halen een echtpaar in waar van de vrouw duidelijk niet vrij is van hoogtevrees. Zij schuifelt haar hand vasthoudend aan de ketting voetje voor voetje naar beneden. Dat gaat een hele lange wandeling voor ze worden. Wanneer wij al lang en breed in het bos zijn, zo ongeveer 45 minuten verder zien we ze nog steeds op het open gedeelte tussen de rotsen wandelen met de verrekijker.

Wanneer wij al lang en breed in het bos zijn, zo ongeveer 45 minuten verder zien we ze nog steeds op het open gedeelte tussen de rotsen wandelen met de verrekijker.

Onderweg komen we een zelfbediening kiosk van de boer tegen.

Voor een schappelijke prijs kan je een glas limonade of bronwater nemen en voor de lekkere trek staat er gebak. Alles op goed vertrouwen. Betaling via muntjes in het geldkistje.

Een uur nadat wij gestart zijn vanaf de Hochmut komen we aan in Vellau. Voordat we met de stoeltjeslift naar beneden gaan zoeken we de schaduw van een terras op waar we een heerlijke ijskoffie drinken.

Nu snel naar de camping, Jan en Paula (JaPa) komen vandaag aan. Met een beetje geluk zijn we nog op tijd om voor ontvangstcomité te spelen.

Volgende pagina

Scroll naar boven