Met de stoeltjeslift in Algund en korflift in Vellau
- Heenreis
- Lansersee en Lanserkopf
- Feilalm
- Krimmler Wasserfälle
- Verplaatsing naar Süd Tirol
- Wallburgweg
- E-bike tour Reschensee naar Naturns
- Trauttmansdorf Meran
- Rableidalm
- Bezoek Meran
- Vellauer Felsenweg
- Sonnenberg
- Moorlehrpfad
- Karwendel Bergbahn
- Rondwandeling Stubaital
- Swarovski Kristallwetten
Vandaag gaan wij, Peter en Emmy een wandeling maken die wij al eerder gedaan hebben. Tezamen met Jan en Paula rijden vanuit Naturns naar Vellau waar we met de stoeltjeslift en korflift de berg op gaan. Deze wandeling deden wij al een keer in 2009.
We vinden op de parkeerplaats bij de lift één van de laatste vrije parkeerplaatsen. Wil je deze tocht maken en de auto parkeren bij het dalstation van de stoeltjeslift, zorg dan dat je op tijd bent er zijn slechts een beperkt aantal parkeerplaatsen. Door de afstandsregels i.v.m. Covid staat er een flinke rij bij de kassa. Aangezien de liften in particuliere handen zijn, kan er alleen contant betaald worden. Je moet voor iedere lift apart een kaartje kopen.
Gemoedelijk en genietend van de natuur overwinnen wij zittend de eerste hoogtemeters. De lift is eigendom van het gasthaus Gasteiger. Ook de korflift die wij na de overstap nemen is hun eigendom.
De wachtrij voor het korfliftje is nog langer dan de rij bij de stoeltjeslift beneden. Dit is ook wel te verklaren, bij het gasthaus Gasteiger is een grotere parkeerplaats, Deze is bereikbaar via een geasfalteerde weg vanuit Oberplars.
De korflift is speciaal gebouwd om de wandelaars snel naar de Meraner Höhenweg te brengen en stamt uit de jaren 50 van de vorige eeuw.
De lift wordt netjes onderhouden, volgens de wet moet iedere 5 jaar bepaalde onderdelen vervangen worden, waarvoor de eigenaar financiële ondersteuning van de provincie krijgt. Iedere 30 jaar moet de complete kabel waar de stoeltjes en korven aanhangen vervangen worden.
Voor wie last van hoogtevrees heeft of niet tegen afgronden kan is een ritje met de korflift af te raden. De draadkooi welke bij een volwassene tot borsthoogte reikt, dit geldt niet voor lange Nederlanders, is geheel doorzichtig evenals de bodem.
Over de weiden en tussen de bomen door zweef je naar boven.
Boven wordt iedereen door de liftbediende keurig netjes uit de korf geholpen. In tegenstelling tot het uit de stoeltjeslift uitstappen is dit bij een korflift een stuk lastiger. De korflift is ons inziens dan ook niet geschikt voor mensen die minder mobiel zijn.
Het bergstation van de lift is over de Meraner Höhenweg heen gebouwd. Wij gaan deze Höhenweg volgen tot aan de Hochmuth waar de kabelbaan vanuit Meran de Höhenweg bereikbaar gemaakt heeft.
Maar eerst maken wij een stop op het terras van de Leiteralm. Waar in 2009 nog een kleine hut stond, is het gasthof inmiddels flink uitgebreid. Dit is ook wel nodig aangezien de Meraner Höhenweg druk belopen wordt.
Op het terras trakteren we ons op een heerlijke cappuccino met een specialiteit van de streek buchweizentorte.
Na deze pauze gaan we op pad.
De Meraner Höhenweg is druk belopen. De gehele route is zeer geliefd en word door velen als wandeltrektocht, afhankelijk van de conditie, in 5,6,7 of 8 etappes afgelegd.
Tussen eind juni t/m eind september is de beste tijd om de gehele Meraner Höhenweg te wandelen.
Er is namelijk één etappe waar begin juni nog sneeuw kan liggen en eind september al gesneeuwd kan hebben.
Naast de naam Meraner Höhenweg heeft het traject wat we hier afleggen de naam Hans-Frieden-Felsenweg. Hoe de weg aan zijn naam komt kan je hier in het Duits lezen.
Het eerste terras wat wij tegenkomen is van Gasthaus Steinegg. Het terras zit bomvol en wij vinden er geen plekje.
Op het terras van berggasthof Oberhochmuthof is nog een tafel vrij. Hier genieten we van het uitzicht en een lekker lunch. Deze bestaat uit een Hochmuther Brettl. Op de houten plaat ligt zelf gerookt spek, bergkaas van eigen alm koeien en gedroogde huisworst. Een aanrader.
Na de lunch gaan we verder over de Vellauer Felsenweg. Bij het begin van het pad staat een waarschuwing. Alleen voor “schwindelfreie”. Dit houdt in dat de weg alleen geschikt is voor mensen die geen hoogte of diepte vrees hebben en daarnaast gewend zijn om over smalle bergpaden met aan een zijde een diepe afgrond te lopen.
Op sommige punten is er wel sprake van een steile afgrond. Maar het wandelpad is goed onderhouden en daardoor goed begaanbaar.
Wel geven wij het advies om bij het maken van de foto’s stil te staan en niet al wandelend te fotograferen.
Ook al ligt Vellau lager dan de Hochmuth toch moeten we weer een stuk klimmen.
We bereiken het dorpje Vellau waar we in de stoeltjeslift naar Algund kunnen stappen. Natuurlijk is het ook mogelijk om het laatste stuk te voet te gaan, maar het pad is erg steil en je moet in korte tijd vele meters dalen. Voor ons een reden om hiervan af te zien en in de stoeltjeslift nog even na te genieten van de mooie uitzichten.
Ook in Vellau heb je een prachtige blik op het dal.