Zwitserland Samnaun

Zollfreigebiet bereikbaar via Oostenrijk 

Alpenfreaks ontmoeting met Sandra, Bart en de Mechelse herder Bo 

Donderdag 2 september 2010 

Dit is de eerste keer deze vakantie sinds we in het Zillertal gearriveerd zijn dat we de wekker zetten. We willen namelijk om 09.00 uur vertrekken naar Samnaun. Dit is ongeveer twee uur rijden vanuit Fügen. In Samnaun hebben we afgesproken met Sandra, Bart en hun Mechelse herder Bo. Wij kennen hun via de Alpenfreaks er is dus spraken van een kleine Alpenfreaks ontmoeting. Wanneer Peter even over zeven buiten loopt met Xela onze Bayer valt het hem op hoe helder het is. Na het rondje met haar pakt hij gelijk de fotocamera om wat foto’s te schieten. En zeg nu zelf niets is mooier dan ’s morgens te ontbijten met zo’n panorama van de Zillertaler Alpen.

Rond 09.00 uur hebben we ontbeten en zijn we fris gedoucht. We stappen in de auto en rijden binnen 10 minuten op de A12 Inntalautobahn. Deze blijven we volgen tot en met Landeck, hier gaan we van de snelweg af om het Oberinntal in te rijden. Bij Innsbruck hebben we door de wegwerkzaamheden iets oponthoud maar dit mag geen naam hebben. 

We rijden door het Inntal. De autobahn loopt evenwijdig aan de spoorbaan door het dal. Het is een heldere dag, de boordcomputer geeft 13 graden aan maar als je naar buiten kijkt lijkt het veel warmer. 

We gaan bij Landeck door de Landeckertunnel richting Ried en Pfunds. Uit de rijdende auto schiet Emmy onderstaande foto van één van de dorpen in het Oberinntal. 

Even na Pfunds bij het plaatsje Kajetansbrücke gaan we de slingerweg naar Samnaun op. We hebben met Sandra, Bart en Bo afgesproken bij de parkeerplaats achter het postkantoor in Samnaun Dorf. Wanneer we het postkantoor zien staat Bart samen met Bo op de uitkijk. Dat is nog eens een leuke ontvangst. We parkeren de auto naast die van hun en er volgt een hartelijke begroeting. Ook de honden moeten elkaar natuurlijk besnuffelen en kennismaken. Xela en Bo kennen elkaar nog niet maar worden in de loop van deze dag de beste maatjes. Het kan haast niet anders, welke man wil er nou geen jongere vriendin ….. die je doorlopend kust. 

Voor we gaan wandelen hebben wij dringend behoefte aan caffeïne. We hebben onderweg geen koffie gedronken en dat gaan we nu merken. Wij zijn door de wintersport goed bekend in Samnaun. Een goed terras is dus zo gevonden.

Samnaun is een gemeente in het Zwitserse kanton Graubünden. Samnaun is vooral bekend als wintersportplaats en belastingvrije zone. Samen met Ischgl heeft het 210 kilometer aan pistes. Veel mensen komen er speciaal naar toe om belastingvrij inkopen te doen. opvallend is dat velen kilo’s aan suiker hier weg halen. In de zomer kan je in Samnaun schitterend bergwandelen. Kilometers aan paden zijn goed bewegwijzerd.

We strijken neer bij Samnaunerhof. Hier hebben we ook in de winter onder het genot van een zonnetje menig keer op het terras gezeten. De cappucino is als vanouds en de spreuken op de suikerzakjes zijn vermakelijk. Onderstaande is een waarheid als een koe. En helaas redelijk actueel als je zo als wij bij TNT Post of ABN Amro werkt. 

Na het terrasbezoek gaan we op pad. We lopen Samnaun uit over de piste waar over we in de winter Samnaun binnen glijden. Zo zonder de sneeuw ziet het er toch heel anders uit.

We lopen in korte mouwen maar een korte broek zit er vandaag niet in. De temperatuur is aangenaam maar komt zeker niet boven de 15 graden uit. De omgeving is schitterend en weer zo anders als in de winter. We lopen ruim een uur tot we de helling in de verte zien waar in de winter de beginnende skiërs een lastige hindernis te nemen hebben. Hier vinden we ook een bankje waar we op ons gemak de lunch kunnen verorberen. We kijken om ons heen en het fototoestel heeft veel werk.

Xela, onze Bayerische Gebirgsschweisshund, wil in eerste instantie niet eten maar zodra we Bo aan haar voerbak laten proeven laat Xela zich niet kennen, ze heeft haar eten in twee tellen opgegeten.

Overigens merk je dat een ervaren hond als Bo sowieso als leermeester voor de kleine Xela functioneert. Tot op de dag van vandaag dronk Xela niet uit beekjes. Vandaag heeft ze dit van Bo geleerd en staat triomfantelijk naast Bo midden in de beek en slobbert het water onder zijn bek vandaan.

Na de lunch wordt het tijd om terug te gaan.Niet omdat we niet verder willen maar we moeten rekening houden met de honden Bo is een echte senior en Xela een junior. En zij lopen het stuk niet eenmaal maar minstens driemaal. En natuurlijk willen nog een terrasje pakken, even belastingvrij winkelen en met een lach op ons gezicht de auto vullen met benzine. Sommige artikelen zijn hier veel goedkoper maar je moet wel weten wat je koopt, wij gaan met name voor de parfum, en de benzine.

Op ons gemak lopen we dezelfde route terug als we heen gelopen zijn. Xela en Bo vermaken zich uitstekend. Bo is ondanks zijn leeftijd nog gediend van de spielerei van Xela. Erg lief, er zijn genoeg oudere honden die jonge pups niet velen.

Omdat we zo gezellig met elkaar lopen te praten zijn we voor we het weten weer terug aan de rand van het dorp Samnaun. Hier gaan we voor we gaan shoppen nog even op het terras zitten en genieten van het uitzicht.

Op dit terras heeft de eigenaar een Mariabeeld geplaatst met een heel toepasselijke tekst, voor hem althans 🙂 Er staat in het Duits: “Maria help onze gasten zodat zij voldoende geld hebben”.

Na het terrasbezoek gaan we shoppen. Sandra ontfermd zich over Xela zodat wij veilig de parfumeriezaak in kunnen gaan zonder dat zij in een onstuimige bui alles om gaat stoten.

Voorzien van lekkere luchtjes komen we de parfumerie weer uit. We wandelen terug naar de parkeerplaats en daar is het moment gekomen dat we afscheid moeten nemen. Sandra en Bart wij hebben genoten van deze heerlijke dag met jullie en het aangename gezelschap. Xela had in Bo een lief en geduldige speelkameraad waar ze bovendien nog wat van kon leren. Een mooie dag met een gouden randje is voorbij.

Volgende pagina zomervakantie 2010