Oostenrijk Spieljoch wandeling 7A

Wandeling op de huisberg van Fügen

Hoe een relatief eenvoudige wandeling opeens heel moeilijk wordt 

Dinsdag 14 september 2010 

Vandaag zoeken we het weer eens dichter bij de camping. Op ongeveer 7 minuutjes rijden ligt in Fügen het dalstation van de Spieljochbahn. Hier parkeren we de auto om met de kleine vier persoons gondel omhoog te gaan. Wanneer we boven op het Spieljoch aankomen wacht ons een verrassing. De kiosk is verdwenen, hiervoor in de plaats is een groot zelfbediening restaurant gekomen. normaal hebben wij het niet zo met deze gelegenheden echter ondanks het massale heeft men hier toch een redelijke knusse sfeer weten te creëren. Na een lekkere cappuccino kijken we elkaar aan en overleggen wat we gaan doen. Xela staat al te trappelen en wil het liefst zo snel mogelijk op stap.

We besluiten richting middenstation te gaan, het eerste stuk gaat over een grindweg, welke bij het opvang bekken, dat gebruikt wordt voor de sneeuwkanonnen, een aftakking kent om via een smal pad verder te gaan. 

We kijken in het dal, op de berg is het fris, boven het dal hangt er bewolking. Ondanks dat is het aangenaam wandelweer. 

Mede door de bewolking is het zicht niet bijzonder, normaal kijk je hier over het dal naar de bergen van het Karwendelgebergte. 

Al snel zijn we bij het meertje. Ondanks dat we hier al ettelijke malen geweest zijn ontdekken we iets nieuws. Onopvallend in een hoekje staat een kapelletje. Natuurlijk nemen we even een kijkje in dit kleine gebedshuis. 

Xela geeft inmiddels de weg aan en loopt reeds verder langs het meertje. 

Als je dit meertje ziet lijkt het natuurlijk te zijn aangelegd echter aan de zijkanten is goed te zien dat het kunstmatig is aangelegd.

Wanneer we omkijken zien we waar we vandaan komen, het bergstation van de Spieljochbahn. 

Op de wegwijzer die ons over de 7a naar het middenstation leid staat de aanduiding Schihütte. Voor degene die denkt daar een hapje te kunnen eten komt bedrogen uit. Zo lang als wij al in Fügen op de camping komen is deze hut in de zomer dicht. In de winter is deze wel open. Tijd om de restaurant aanduiding op de wegwijzer te verwijderen. 

Behoorlijk steil gaat de 7a dalwaarts. Xela loopt te dartelen, hier zie je maar weer dat een Bayerische Gebirgsschweisshund gefokt is om in de bergen te speuren. Zij heeft geen enkele moeite met de steile stukken en rent voor ons uit. Op een gegeven moment is zij zo ver weg dat Peter besluit om er ook even de sokken in te zetten. Had hij dit nu maar niet gedaan, Xela zit braaf te wachten aan het einde van het pad maar Peter glijdt weg op het steile stuk, gevolg een smerige broek, maar dit is niet het ergste, ook zijn hamstring heeft een optater gehad. Geen fijn vooruitzicht als je nog twee dagen met een caravan achter de auto moet terug rijden! 

Ook verder ongemak blijt ons niet bespaard vandaag. Wanneer we vlak bij het middenstation zijn blijkt het pad afgesloten te zijn vanwege houthakkers werkzaamheden. Een omleiding route staat niet aangegeven dus gaan we op richtingsgevoel verder het brede pad af dalwaarts. Als we zon stief kwartiertje gelopen hebben is er nog steeds geen aftakking, dan toch maar weer terug en vanaf ons oorspronkelijke punt een stukje klimmen. Dit klimmen gaat 10 minuten goed maar dan is ook dit pad helemaal versperd door boomstammen en een grote vrachtauto. We spreken de chauffeur van de vrachtauto aan. Hij vertelt dat wij vandaag niet de eerste zijn die met dit probleem kampen. Als wij durven wil hij zijn werkzaamheden best even stil leggen zodat wij over de houtstapel kunnen klimmen. 

Peter begeleid Xela over de stapel, de chauffeur is zo galant om Emmy te helpen. Dit is nodig want op het moment dat je er over heen klimt voel je de gevelde bomen rollen en bewegen! 

Na de hindernis genomen te hebben zien we na een aantal bochten in de diepte het middenstation met Alpengasthof Kohleralm liggen. Moe komen we aan bij het terras van dit gasthof waar we neerploffen. Het drankje en de Heidelbeerschmarren smaken uitstekend en zijn verdiend. Met de lift laten we ons terug naar het dorp zakken. Op de camping schijnt het zonnetje zodat wel lekker kunnen uitrusten van alle beslommeringen.