Oostenrijk Durlaßboden

Stuwmeer bij Gerlos onderdeel van de waterkrachtcentrale en een toeristische attractie 

Dinsdag 7 september 2010 

Na het heerlijke weekendje op het Padasterjochhaus start, na een rustdag op dinsdag, voor ons het “gewone” vakantie leven weer. Xela onze Bayer heeft er die ochtend duidelijk nog geen zin in. Zij is nog aan het bijkomen van het nachtje op de berg. Het is dan ook een mega prestatie voor een pup van 5,5 maand. Volgens ons heeft ze ook wat spierpijn want ze is niet te porren voor een wandeling. Toch willen we na de rustdag met een bezoekje aan Mayrhofen nu wel wat wandelen. Het weer laat ons een beetje in de steek, het is niet slecht maar het zonnetje laat zich maar mondjesmaat zien. We stappen in de auto en rijden via Zell am Ziller over de Gerlospas naar Gerlos. Hier ligt als je Gerlos net weer uit rijdt een waterkrachtcentrale met een meer. Hier kan je lekker om heen wandelen en bovendien ook niet geheel onbelangrijk een lichte wandeling. We willen de auto parkeren op de parkeerplaats onder aan het stuwmeer maar daar is helaas geen plek. Aangezien ook wij langzamerhand door Martin een Oostenrijkse inslag krijgen parkeren we de auto gewoon in de berm langs de Bundersstrasse. Uiteraard moet er eerst een cappuccino gedronken worden. We doen dit op het terras van de Seestüberl direct aan de dam. Hier hangt boven ons hoofd gelijk al een mooie spreuk.

Vanaf het terras hebben we uitzicht op het stuwmeer, hier kan gevist (met vergunning) en gevaren worden. Vandaag is er het weer niet na maar je schijnt er ook goed in te kunnen zwemmen. Tenminste als je van een kneippbad houdt. 

Na de cappuccino gaan we op pad. We wandelen het eerste gedeelte over de stuwmuur en vergapen ons er aan hoe hoog deze is. Naar rechts kijken we terug het dal in richting Zell am Ziller. door het bewolkte weer is het uitzicht niet zo helder als normaal. 

Het meer is niet zo groot echter een rondwandeling kost toch al gauw 2 a 2,5 uur. Wij willen hier slechts een gedeelte van doen, bijna halverwege ligt een Almhut en hier willen we nog wat nuttigen. 

Zodra we de dam verlaten gaan we direct het bos in. Hier is het doordat het de laatste weken al erg vochtig is al herfst. De paddenstoelen tieren welig. 

Na een drie kwartier door het bos gewandeld te hebben bereiken we onverwacht de almhut de Bärschlagalm . Doordat wij in het bos liepen hadden we er geen erg in dat het motregende. Nu we het bos uitkomen voelen we de kleine spatjes. We lopen tot aan de almhut maar laten het plan varen om er iets te nuttigen. De hut is erg klein en benauwd wat ons niet erg aantrekt. 

We besluiten om om te keren en terug te wandelen naar ons uitgangspunt de Seestüberl. We eten daar nog wat op het terras want het is inmiddels weer droog geworden en zoeken daarna de camping op.