Italië Latschanderwaalweg

van Latsch naar Kastelbell en retour

Vandaag staat er opnieuw een waalweg op het programma. In deze streek struikel je er over. Een waal is een door mensen aangelegd irrigatiekanaal afgetapt uit een beek of rivier. In de Vinschgau de streek waar wij nu verblijven, valt door de geografische ligging, weinig neerslag. Om de gewassen toch van water te voorzien zijn er in de vorige eeuw ‘waalen’ aangelegd. De paden volgen de kronkelige loop van de eeuwenoude irrigatiekanalen, door wijngaarden, appelboomgaarden en kastanje bossen. De Waalen dienden om de velden en bergweiden te irrigeren. Het water werd vele kilometers door smalle kanalen geleid; de paden erlangs dienden hoofdzakelijk voor onderhoudsdoeleinden. Veel van deze irrigatiekanalen zijn nog steeds in gebruik. Vandaag staat er opnieuw een waalweg op het programma. In deze streek struikel je er over. Een waal is een door mensen aangelegd irrigatiekanaal afgetapt uit een beek of rivier. In de Vinschgau de streek waar wij nu verblijven, valt door de geografische ligging, weinig neerslag. Om de gewassen toch van water te voorzien zijn er in de vorige eeuw ‘waalen’ aangelegd. De paden volgen de kronkelige loop van de eeuwenoude irrigatiekanalen, door wijngaarden, appelboomgaarden en kastanje bossen. De Waalen dienden om de velden en bergweiden te irrigeren. Het water werd vele kilometers door smalle kanalen geleid; de paden erlangs dienden hoofdzakelijk voor onderhoudsdoeleinden. Veel van deze irrigatiekanalen zijn nog steeds in gebruik. 

We rijden naar Latsch en parkeren daar de auto bij de parkeerplaats St Martin im Kofel.

Dit keer gaan we niet met de cabinebaan omhoog zoals in 2017, zie verslag, maar steken de brug over de Etsch over en lopen richting de drukke provinciale weg. Bij de rotonde steken we over en zien daar een trap welke ons een helling op laat gaan.

Aan het einde van de trap begint de Latschanderwaalweg. Via de waalweg zullen wij naar Kastelbell wandelen. Het eerste gedeelte van de waalweg loopt langs rotsblokken en over houten bruggen boven de drukke Vinschgauer provinciale weg.

De Etsch stroomt met ons mee aan de andere kant van de weg door een smalle schlucht. Ook de spoorbaan en het fietspad vinden daar nog een plekje.

We wandelen verder en komen in het bos als we het bos uitkomen lopen we tussen de wijnranken door.

Op 650 meter hoogte worden hier de druiven voor de Rieslingwijn geteeld.

We zien het kasteel van Kastelbell al liggen. Hier dalen we af naar het dorp.

Ondertussen spotten we in de tuinen nog een aantal mooie marmeren beelden.

In het dorp gaan we bij hotel Bauhof op het terras zitten. Het terras ligt heerlijk in de schaduw. De serveerster komt uit een voormalig Oostblokland en is de Duitse taal niet goed machtig. Het duurt dan ook even voordat ze begrijpt wat de bestelling is. Uiteindelijk komt het in orde en kunnen we genieten van de versnapering.

De terugweg is gelijk aan de heenweg. We hadden er ook voor kunnen kiezen om het fietspad langs de Etsch te volgen maar kiezen toch voor de rustige waalweg i.p.v. het drukke fietspad.

We zijn terug bij ons uitgangspunt en willen Kapelle Zur Schmerzhaften Muttergottes an der Brücke bezichtigen maar deze is helaas op slot.

Na de goede ervaring gisteren met Konditorei Greta moeten Jan en Paula dit natuurlijk ook proberen. We stappen in de auto naar Laas en eten daar een heerlijk ijsje