Italië Laas

Het dorp met de duurste marmer ter wereld

We hebben bezoek, onze Oostenrijkse vrienden Martin en Christine zijn een dagje over. Martin, een groot liefhebber van cultuur, wil de rondleiding over de winning van marmer bijwonen. Uit het plaatsje Laas komt het duurste marmer ter wereld. De rondleiding begint om 13u45. Martin wil voor die tijd nog een wandeling maken en stelt voor om de auto in Tschengls te parkeren en vanaf daar naar Laas te wandelen. 

Hij schat in dat de wandeling ongeveer 50 minuten duurt. We parkeren de auto in Tschengls op de grote parkeerplaats bij de kerk en gaan op pad.

Tussen de weilanden met fruitbomen door en langs de rivier de Etsch wandelen we naar Laas.

Onderweg komen we een zwavelbron tegen die heel toepasselijk stinkbron genoemd word. En stinken doet het. Het water schijnt wel gezond te zijn maar we hebben unaniem besloten om hier geen gebruik van te maken. 

Martin was iets te optimistisch met zijn inschatting van de wandeltijd.  We hebben langer tijd nodig waardoor we te laat zijn voor de rondleiding.

Bij binnenkomst in het dorp valt direct de spoorlijn op. Hiermee wordt het marmer uit de bergen naar het dal getransporteerd. 

We lopen door het dorp waar uiteraard opvallend veel marmer te vinden is. Omdat we toch te laat zijn voor de rondleiding gaan we naar de Konditorei om daar iets lekkers nuttigen. We komen terecht bij Konditorei Greta.

Foto Konditorei Greta
Foto Konditorei Greta

In de Konditorei zien we diverse bekers en bokalen staan. In eerste instantie denken we dat het prijzen zijn voor gewonnen patisserie wedstrijden maar wanneer we beter kijken zien we dat het sportprijzen zijn.

Wanneer Christine vraagt wie er zo goed is blijkt het de Konditor Greta Pinggera te zijn. Zij is kampioen op de natuurrodelbaan. Wat ons betreft ook kampioen in de Konditorei sector, het gebak en ijs is daar verrukkelijk.

Ook aan de kerk en op het kerkhof is goed te zien dat dit een marmer stadje is. Alle grafstenen zijn van marmer en in de kerk is veel marmer verwekt.

Wij gaan terug richting ons uitgangspunt. Wanneer we onderweg zijn zien we een bordje Tschengls wat richting het bos wijst. Omdat we niet dezelfde route terug willen lopen als op de heenweg besluiten we dat te volgen. In eerste instantie loopt de weg parallel aan de weg tussen de boomgaarden maar dan gaat deze omhoog de berghelling op. We blijven maar stijgen en stijgen er komt geen eind aan. De route is bovendien veel langer dan de weg beneden langs. Maar we worden wel beloond met een mooi uitzicht over het dal en een blik op Tschengls.

Langs de burcht van Tschengls waar tegenwoordig een restaurant in gevestigd is bereiken we ons uitgangspunt.

Snel naar de camping waar de gereserveerde tafel op het terras van het campingrestaurant op ons wacht.