Oostenrijk Tristenbachalm

De eerste alm in het Floitental

Na zesendertig uur regen. Het regende van donderdagavond tot zaterdagochtend word het weer tijd om de benen te strekken. Het is droog maar daar is het ook mee gezegd. De bewolking hangt nog laag en af en toe vallen er nog een paar spatjes regen. 

Tijd om er weer uit te gaan en de benen te strekken. We rijden naar Ginzling, daar hebben we in het wandelboekje een relatief korte wandeling van twee uur naar gasthaus Rosshag gezien. Een wandeling door het mooie Zemmtal.

We komen aan in Ginzling, parkeren de auto en gaan op zoek naar de wegwijzer met de naam van het gasthaus want volgens ons wandelboekje zou de weg bewegwijzerd zijn. Tot onze grote verbazing komen we de naam niet tegen. Gelukkig is het informatiecentrum open dus lopen we daar naar binnen om ons licht op te steken. De vriendelijke dame achter de balie informeert ons dat het gasthaus al twee a drie jaar gesloten is en dat de route niet aan te bevelen is door de vele regen van de afgelopen dagen. Bovendien is er geen enkele mogelijkheid om ergens te pauzeren bij een gasthof. 

Omdat we toch even willen wandelen besluiten we om richting Tristenbachalm te gaan. Deze wandeling gaat over een asfaltweg welke naast wandelaars ook open is voor overig verkeer. Omdat er alleen bestemmingsverkeer rijdt is de weg niet druk bereden. Het gaat glooiend omhoog en voor we het weten kijken we op Ginzling. Door de overvloedige regenval zijn de watervallen waar we langs komen goed gevuld en komen met kracht naar beneden. 

De Tristenbachalm is de eerste hut in het Floitental. Volgens de wegwijzer een uur wandelen maar wij waren in veertig minuten boven. We twijfelen om verder te lopen naar de Steinbockhütte maar we komen een Duits echtpaar tegen die het ons afraad. We hebben de lage wandelschoenen aan ipv de bergschoenen en het laatste stuk van de weg is zo drassig dat we zeker een paar natte voeten gaan halen. Daarom duiken we de hut in.

We zijn niet de enige die vandaag die deze hut als bestemming gekozen hebben. De hut is propvol en we vinden met moeite nog een plekje aan tafel bij twee oudere heren. We raken in gesprek, de mannen komen uit Bayern en wilden eigenlijk dit weekend een huttentocht houden echter het weer gooide roet in het eten. Ze zijn nu bij de Tristenbachalm om dat het altijd zo gemoedelijk is. We kunnen ze geen ongelijk geven, de hut is sfeervol en de bediening hoffelijk. 

We bestellen een Wiener Backhuhn, een specialiteit die nog maar weinig op de menukaart staat, de kwaliteit is uitstekend hoewel de kip minder vlieguren had mogen hebben. 

We wandelen weer op ons gemak terug naar ons uitgangspunt de parkeerplaats in Ginzling. Dit dal gaan we zeker nog een keer bezoeken bij beter weer en dan doorlopen naar de Steinbockhütte of als de conditie het toelaat naar de Greizerhütte.