Oostenrijk wintersport 2017 Paznauntal

Voor de 20e keer in 15 jaar naar Gampelerhof Galtür 

maart 2017

Zoals ieder jaar gaan wij ook dit jaar op wintersport. Dit jaar zijn wij voor de 15e jaar en het 20e bezoek in het ons zo vertrouwde Paznauntal. Wij verblijven opnieuw in Gampelerhof bij Magnus en Anita Kurz. Toen wij de eerste keer kwamen was het een familie pension. Inmiddels in de loop der jaren gemoderniseerd en uitgebreid tot een prima hotel met individuele aandacht en wat niet onbelangrijk is een goede prijs kwaliteit verhouding.

Dit jaar vertrekken we op vrijdagochtend en voordat we naar Galtür gaan logeren we twee nachtjes bij onze Oostenrijkse vrienden Martin en Christine. We gaan daar gezellig bijkletsen en acclimatiseren voordat we op de latten gaan staan. Onze reis verloopt voorspoedig, we vertrekken om 05:15 uur uit Purmerend en zijn ’s middags om 16:30 uur in Steinach. Als je dan bedenkt dat we een aantal keren langer gestopt en een gedeelte tweebaanswegen gereden hebben, mogen we niet mopperen. In Steinach dat toch op 1050 meter ligt is het voorjaar ipv winter. Door de föhnwind zijn de hellingen groen en de straten sneeuwvrij. Het skigebied is nog in bedrijf maar het bassin met water voor de kunstsneeuw is leeg. Een vreemde gewaarwording. Maar wij zijn in Oostenrijk de vakantie kan beginnen!

Bezoek Martin & Christine Steinach am Brenner 

We starten deze wintersportvakantie met een weekend bij onze Oostenrijkse vrienden Martin en Christine in Steinach am Brenner. We verblijven daar van vrijdagavond t/m zondagmiddag en reizen dan door naar Galtür.

Wandeling naar de Pumafalle in Trins

Nadat we zaterdag uitgeslapen hebben, Xela onze wekker is niet mee, en we op ons gemak hebben ontbeten, stelt Martin voor om naar de Pumafalle in Trins te wandelen. Hier waren we ook al eens in de zomer van 2013. De auto wordt dit keer geparkeerd bij de Bergeralmlift in Steinach. Vanaf hier gaat het in een gemoedelijk tempo naar de Pumafalle. Later begint het te regenen en wordt het een natte tocht. 

Het pad is door de zon van de afgelopen dagen praktisch vrij van sneeuw en ijs. 

Er staat nog wel een waarschuwingsbord dat de doorgang op last van de burgermeester verboden is vanwege de gladheid, maar daar trekt Martin als “Einheimische” zich natuurlijk niets van aan.

We zijn niet de enige die het “verbod” negeren. We komen talrijke wandelaars tegen. Onderweg zien we oud en vervallen landbouwgereedschap. Ooit heeft er een schuur omheen gestaan maar deze is bij een brand verwoest. 

Of de boer te lui is om het op te ruimen dan wel uit nostalgische gronden bewaard, is niet bekend.
We zien het dorp Trins rechts van ons liggen, we gaan niet door het dorp omdat de Pumafalle iets achter Trins ligt. 

Aan de rand van Trins ontdekken we een paar bomen die op het dak van de schuur groeien. Niet aangelegd maar spontaan ontstaan. Hoe lang zouden deze er al staan?

We naderen de Pumafalle, waarschijnlijk is het de laatste keer dat we hier uit eten kunnen gaan. De eigenaren plannen hun pensioen en er zijn helaas nog geen opvolgers. 

Dit is absoluut een aderlating, dit restaurant heet Jausenstation, maar is een volwaardig restaurant met uitstekende keuken. Wie culinair verwend wil worden is hier aan het juiste adres. 

We hebben een gezellige lunch en na de lunch keren we via dezelfde weg retour. 

Wandeling in het vernieuwde Padastertal 

Zondagochtend wanneer we wakker worden is het een wereld van verschil met gisteren. Het zonnetje schijnt volop, het lijkt wel lente en dat op 19 maart. Vanaf Haus Wanner lopen we de straat uit en zijn direct in het bos. Ondanks dat Martin en Christine op 1200 meter hoogte wonen moeten er wat hoogtemeters maken voordat we het wandelpad bereiken welke het Padastertal ontsluit.

Het wandelpad in het Padastertal is officieel pas open vanaf het voorjaar maar we komen toch een aantal bekenden van Martin en Christine tegen op het pad. 

Wie pak weg 5 jaar geleden in het Padastertal was kent het niet meer terug. Er wordt gebouwd aan de Brennerbasistunnel wat tot gevolg heeft dat het er een bouwplaats is. Wie de Duitse taal beheerst kan hier alle informatie vinden. 

Toch is men hard bezig om na alle bouwwerkzaamheden de natuur terug te laten komen. Het dal wordt nu gebruikt voor de opslag van steen en puin in een zogenaamd depot. Speciaal hiervoor heeft men de beek omgeleid en de kapel op een andere plaats herbouwd.

Wanneer de bouwwerkzaamheden klaar zijn komt de beek op zijn plaats terug en worden de weiden hersteld. Hopelijk ziet het er dan weer net zo uit als in 2010 toen wij daar met Martin een wild avontuur beleefden, zie verslag 

Wij wandelen nu een gedeelte van de rondwandeling Padastertal. Een 5,4 km lange wandelweg in het Padastertal. Aan de andere zijde van het dal zijn staalbruggen gemonteerd. 

Gezien onze beschikbare tijd komen we niet zo ver maar keren op een gegeven moment terug via het zelfde pad als we gekomen zijn. De zijde van de staalbruggen ligt in de schaduw en daar ligt nog ijs en sneeuwresten. We zien een aantal wandelaars behoedzaam hun weg zoeken. 

Achter het huis een groepsfoto (Martin ontbreekt, 1 moet de fotograaf zijn), lunchen en dan onderweg naar Galtür. Een mooi weekend met fijne, waardevolle en vooral liefdevolle vrienden zit er op.