Pittige ronde achter in het Schmirntal alleen bekend bij Einheimischen
- Heenreis
- Wiederbergershornbahn Alpbach
- Spieljoch naar Hoch Fügen
- Lamsenjochhütte
- Durrachjöchl
- Lindau
- Frassenhütte
- Sonnenkopfbahn
- Schmuglerpfad Montafon
- Galtür Paznauntal
- Natursprüngeweg Brandnertal
- Golmer Seenweg Vadans
- Hasahüsli
- Bürserschlucht
Wanneer wij in Oostenrijk zijn en de afstand naar Steinach am Brenner niet te ver is, bezoeken we onze Oostenrijkse vrienden.
Dit keer moeten we door onze reisplannen naar Vorarlberg al op de eerste zaterdag in Oostenrijk op bezoek. Een slechte keuze, voor een afstand welke we normaal in 45 minuten rijden vanaf Fügen hebben we nu ruim 2 uur nodig. De Brennerautobahn en Brenner Bundesstrasse zijn ware verkeersinfarcten op zaterdag. Dus nemen we een alternatieve route via Ellbögen.
We arriveren in Steinach en hebben natuurlijk weer een hoop bij te kletsen. Dit doen we onder het genot van een kopje koffie en een overheerlijke Schwarwalder Kirschtorte door Christine gebakken. Hier kan geen Konditor aan tippen. Als er ooit “Heel Oostenrijk bakt” komt op de Oostenrijkse televisie, dan geven wij Christine op. De laatste keer dat we Martin en Christine spraken was afgelopen maart tijdens onze wintersport in Galtür toen zij op bezoek waren en we gezamenlijk een dagje geskied hebben.
Na de koffie met het heerlijke gebak gaan we op pad. Martin wil dit keer naar het Schmirntal, een dal dat meer bekend is bij de “Einheimischen” dan bij toeristen. De meeste toeristen razen met hun motorvoertuig via de Brenner Autobaan of de Brenner Bundesstrasse naar Italië en maken geen uitstapje naar één van de mooie zijdalen in het Wipptal.
We rijden via de B182 naar St Jodok, bekend bij de spoorwegfotografen omdat de spoorlijn hier een lus maakt zodat je geweldige foto’s van treinen kan maken. Zie onderstaande foto.
Na St Jodok volgen we de borden Kasern en parkeren de auto in het einde van het dal bij de laatste boerderij.
Na een paar honderd meter over de weide gelopen te hebben begint de “steig” . Emmy en Christine blijven achter. Zij zoeken een plekje op de weide om daar te genieten van de zon en de vrouwenpraat.
Op bovenstaande en de foto hier onder kijk je op de Olperer. Het Tuxer Jochhaus waar we vorig jaar waren is op loopafstand. Voor de wandeling vanaf Kasern naar het Tuxer Jochhaus staat 2,5 uur.
Op onze bucketlist staat nog steeds deze wandeling. Lijkt ons wel grappig om wandelend naar Steinach te gaan. We spreken met Martin en Christine af dat als we dit een keer gaan doen, zij ons ophalen in Kasern. We kunnen dan bij hun een nachtje blijven en gaan dan de volgende dag met de trein weer naar het Zillertal. Wie weet lukt het volgend jaar. Het weer moet natuurlijk wel stabiel zijn.
De afdaling gaat over een smal pad op een steile grashelling. Het is goed te merken aan het pad dat deze wandeling niet veel wordt gelopen. Op sommige stukken is het lastig om op het pad te blijven. Naast het pad stappen levert bij dit droge weer gelukkig geen gevaarlijke situaties op.
Dit ouderwetse Gasthof, alleen geopend in de zomer, heeft een menukaart met “gut bürgerliche Tiroler Küche”
Wij drinken eerst nog een drankje op het terras. Inmiddels is het al 17:30 uur en de zon gaat deels schuil achter de bergen. De temperatuur daalt hierdoor snel.
We besluiten om binnen te gaan zitten. Hier genieten we van een ouderwets bereide Zwiebelrostbraten. Kwaliteit en smaak is uitstekend we worden niet teleurgesteld.
Na een heerlijke dag nemen we afscheid van onze Oostenrijkse vrienden. Morgen een reisdag, we gaan naar Vorarlberg waar we vorig jaar ook al vakantie hielden.