Oostenrijk rondje Kitzbühel vanuit Sankt Johann in Tirol

Met bezoek aan de Schwarzsee

Dit keer geen wandelvakantie maar een fietsvakantie. Van de reisorganisatie Eigenwijze Reizen, waar we de reis geboekt hebben, ontvangen wij een aantal routes. Van de routes ontvangen we de GPX bestanden die ingeladen kunnen worden in Komoot of een andere navigatie app. Ook worden de routes op papier met printen van de Kompass Kaart geleverd. Het staat je vrij om ook andere tochten te ondernemen. We starten met de route naar Kitzbühel.

Er zijn 3 voorstellen v.w.b. aantal kilometers. Wij kiezen voor de kortste variant van circa 40 kilometer.

We rijden langs de Kitzbüheler Ache en zien hier ook dat er zandzakken en andere maatregelen genomen zijn om te beschermen tegen een overstroming. Inmiddels is het water wat gezakt. Eergisteren en gisteren was het pad langs de Kitzbüheler Ache nog gesloten. Maar nog steeds komt het water met geweld naar beneden. Een heel ander gezicht dan dat wij in het verleden van de Kitzbüheler Ache hebben gezien.

We rijden onder een viaduct door en kunnen zien aan de natte houten planken dat het water hier nog tot voor kort overheen stroomde.

Het water stroomt nog steeds wild en is bruin van de modder die is meegenomen.

Het is nog nevelig door de nog oplossende wolken. De zon doet zijn best om er doorheen te komen.

We hebben van de reisorganisatie de routes als gpx bestanden gekregen. We maken gebruik van Komoot als navigatie systeem. Komoot hebben we kort voor onze vakantie aangeschaft. Bij het gebruik hiervan kan je nog wel eens de mist ingaan. Ook ons gebeurt dit waardoor we onnodige hoogtemeters maken. In de volgende dagen gaat het beter en verrijden we ons niet meer zo snel. Maar het blijft opletten.

We vinden onze route terug en mogen een aantal hoogtemeters maken richting de Schwarzsee. Op een bepaald punt is het zo steil dat Emmy, ondanks de turbo, op het grindpad niet genoeg snelheid kan maken en moet afstappen en verder moet duwen.

Langzaam komt de Kitzbüheler Horn uit de wolken tevoorschijn. Deze is herkenbaar door de zendmast.

Bovenaan het steile stuk staat een bankje waar we even gaan zitten om wat te drinken en te genieten van het uitzicht.

Achter ons zien we in het dal Sankt Johann liggen.

Er volgt een afdaling naar de Schwarzsee.

Ons plan is om hier op een terras de broodnodige cappuccino te nuttigen.

Helaas is één terras gesloten en zit het andere terras vol. We vervolgen daarom onze weg naar het centrum van Kitzbühel. Hier krijgen we de door ons gewenste cappuccino.

We vervolgen onze weg naar Aurach waar je eventueel een bezoek aan het Wildpark kan brengen. Wanneer we zien hoeveel hoogtemeters hiervoor moeten worden gemaakt besluiten we om dit niet te doen. De weg naar Aurach voert langs de Kitzbüheler Ache Promenade. Op een bepaald punt is deze afgesloten. Omdat er geen alternatieve route aanstaat fietsen we toch door. Het blijkt dat de Ache behoorlijk te keer is gegaan. Deze heeft een gedeelte van de promenade weggespoeld. Inmiddels stroomt de Ache weer in zijn bedding. Op sommige punten moeten we de fiets aan de hand nemen om verder te komen.

In Aurach nemen we de bij de Konditorei een cappuccino en een gebakje. We fietsen terug naar Kitzbühel en gaan na de korte stop op de heenweg, dit keer het centrum uitgebreid bekijken.

Kitzbühel is een mondaine stad met een voetgangerszone in het centrum.

We parkeren onze e-bikes aan de rand van de voetgangerszone en wandelen het centrum in.

Wie er oog voor heeft kan veel ontdekken en details zien bij de gebouwen.

Uiteraard zijn er ook souvenir winkel met snuisterijen.

Voor degene die het hele jaar skischoenen willen gebruiken zijn er pantoffel uitvoeringen. Deze zullen zeker comfortabeler zijn dan de echte skischoenen.

Bovenstaande tegel vind je op een gevel en geeft de omvang van Kitzbühel in 1620 weer.

De genoemde Andreas Faistenberger leefde in de 17e en 18e eeuw. Hij werd ook behoorlijk oud want hij stierf in 1735 op 89 jarige leeftijd. Hij werd geboren in Kitzbühel en maakte furore als schilder en beeldhouwer.

In Kitzbühel rijden net als in Salzburg en Wenen koetsjes. Onder ieder paardenkont hangt een zak waarin de vijgen worden opgevangen. Wat zou dat een uitkomst zijn als dat bij ons in het Waterland ook werd verplicht. Net als voor de hondenpoep, een paardenvijgen opruimplicht.

Geheel in stijl van de gebouwen hangt er een ouderwetse brievenbus.

De steenbok welke ook in het stadswapen van Kitzbühel voorkomt staat er ook als standbeeld.

Ook een fontein met gemzen. Helaas is geen informatie bekend over de beeldhouwer.

Na onze rondgang door het centrum gaan we terug naar Sankt Johann. Volgens de navigatie moeten we een steile weg volgen richting de Kitzbüheler Horn. Nadat we een aantal hoogtemeters gemaakt te hebben twijfelen we en draaien om. We rijden een woonwijk in welke doodloopt. Van een bewoonster horen we dat wij toch op de juiste weg waren en mogen de hoogtemeters nog een keer maken.

Na de flinke klim gaat het golvend met af en toe een klimmetje dan weer een afdaling verder over de oude Römerweg.

We hebben opnieuw mooi zicht op de Wilde Kaiser.

Emmy had in de loop van de rit last van het feit dat haar display uitviel. Dit betekent dat zij geen ondersteuning meer krijgt en zonder motor moet fietsen. Door wat te rommelen springt de display weer aan maar 6 kilometer voordat wij bij het hotel zijn stopt de display er definitief mee.

Lag de Wilde Kaiser net nog in de wolken, even later toont deze zich in zijn volledige pracht.

Klik op de panorama foto om deze te vergroten.

Ook de Kitzbüheler Horn toont zich in zijn volle pracht.

In Oberndorf komen we langs het Müllnerhof een boerderij uit 1706.

We bereiken ons hotel. Een mooie tocht zit er op. Het eerst volgende probleem wat we moeten oplossen is het display van Emmy haar fiets aan de praat krijgen.

We wandelen nog even naar het centrum om bij de ijssalon te genieten van een ijskoffie.

Na een mooie dag is het goed rusten op het balkon.

Met uiteraard een heerlijk uitzicht op de Kitzbüheler Horn.

Volgende pagina fietsvakantie julie 2021