Wandeling vanuit Vaals door het Vijlenerbos naar Boscafé ’t Hijgend Hert
December 2017, we zijn ter viering van ons 25 jarig huwelijk een weekend weg naar een bungalowpark in Vaals in Zuid Limburg.
Vaals :
Vaals (in de eigen streektaal Vols genaamd) is een plaats en gemeente in het zuidoosten van de Nederlandse provincie Limburg.
Vaals ligt direct aan de Rijksgrens van Nederland, ten westen van Aken. Vaals is bijna vastgegroeid aan de Duitse stad en kan om die reden gezien worden als een Nederlandse voorstad van Aken. Ten zuiden van Vaals, in België, ligt het dorp Gemmenich dat tot de Waalse gemeente Blieberg (Frans: Plombières) behoort. De gemeente Vaals behoort met Sittard-Geleen, Echt-Susteren en Gulpen-Wittem tot de vier Nederlandse gemeenten die zowel aan Duitsland als aan België grenzen.
De vooruitgeschoven, perifere ligging van Vaals – en Zuid-Limburg in het algemeen – wordt gesymboliseerd met de term “balkon van Europa”.
De Vaalserberg is het hoogste punt van Nederland. De helling vanuit Vaals is gemiddeld zo’n 5%, met een steiler stuk van 9%. Aan Belgische zijde is er een afdaling richting Gemmenich met mooie haarspeldbochten. In de afdaling kan men de spoorlijn tussen Luik en Aken zien liggen die via de Gemmenichertunnel door de Vaalserberg gaat. Deze tunnel is in de Eerste Wereldoorlog gegraven door Russische krijgsgevangenen.
Boven op de Vaalserberg ligt het welbekende Drielandenpunt. Op dit geografische punt, slechts enkele tientallen meters verwijderd van het hoogste punt van het Nederlandse vasteland, komen de grenzen van drie landen samen: Nederland, België en Duitsland. De drie grenspalen staan op Nederlands grondgebied (het zogenaamde ’toeristische drielandenpunt’); het ‘echte drielandenpunt’ ligt ongeveer 30 meter zuidwaarts en bestaat uit een 8-hoekige hardstenen grenspaal, grenspaal nummer 193. De paal heeft nog een tweede nummer, 1032, omdat het tevens de laatste grenspaal is van de grens tussen België en Duitsland. Bij het Drielandenpunt bevinden zich verder de Wilhelminatoren, de Koning Boudewijntoren en het Labyrint Drielandenpunt.
Nadat we gisteren Maastricht bezocht hebben willen we vandaag de benen strekken. Ondanks het koude, slechte weer met harde wind gaan we toch op pad.
Ons doel vandaag is Boscafé ’t Hijgend Hert dat zich de enige berghut van Nederland noemt.
De wandeling start direct vanaf ons vakantiepark Hoog Vaals. Bij de receptie van het park zijn tegen geringe kosten diverse wandel- en fietsroutebeschrijvingen te verkrijgen.
Gezien onze positieve ervaringen met ’t Hijgend Hert in 2010, en 2014, kiezen we vandaag opnieuw voor de enige berghut van Nederland als onze bestemming.
Over glibberige paadjes verlaten we het vakantiepark en komen op een rustig boerenweggetje.
Na een stuk gelopen te hebben over de autoluwe weggetjes gaan we door het weiland richting het Vijlenerbos.
De routebeschrijving welke we bij de receptie gekocht hebben is niet duidelijk. Of dit door de sneeuw komt of dat deze niet helemaal klopt laten we maar in het midden.
Je kan goed merken dat we in het katholieke zuiden zijn, overal langs de weg vind je kruisbeelden.
Het Limburgse landschap is heuvelachting, met het sneeuwdek is het af en toe lastig wandelen. Over holle wegen lopen we richting het Vijlenerbos.
We komen in het Vijlenerbos, nu is het naar het Boscafé ’t Hijgend Hert alleen nog de laatste hoogtemeters overwinnen.
Vijlenerbos :
is een langgerekt bosgebied dat zich uitstrekt over een lengte van ca. 8 km tussen Epen en het Drielandenpunt bij Vaals. Het bos grenst over een lengte van ca. 5 km aan België en over ca. 1 km aan Duitsland.
Deelgebieden van het bos zijn meestal genoemd naar dorpen en gehuchten in de buurt. Van west naar oost: het Elzetterbos (bij Elzet en Rott), het eigenlijke Vijlenerbos, het Kerperbos, het Holsetterbos (bij Holset), het Malensbos (ten zuiden van de Epenerbaan), het Schimperbos (ten zuidwesten van Wolfhaag) en de eveneens beboste Vaalserberg. De Vaalserberg sluit zowel op Belgisch als op Duits grondgebied aan bij vergelijkbare hellingbossen, zoals het Aachener Wald en het Preusbos. Tezamen worden deze bossen wel aangeduid als het Drielandenbos.
Ongeveer 200 ha van de hoogste delen van het bos tussen Vijlen, Epen en Vaals bestaan uit tamelijk vlakke plateaus, de rest bestaat uit hellingen. De tamelijk uitgestrekte hellingbossen worden gekenmerkt door forse hoogteverschillen van zo’n 100 meter. Het hoogste punt is met 323 meter het Drielandenpunt, het laagste ligt niet ver van de Geul op ca. 150 meter.
In de lagere delen komen een aantal bronnetjes voor, waaruit in alle richtingen beekjes ontspringen, zoals de Cottesserbeek, de Berversbergbeek, de Klitserbeek, de Hermensbeek, de Lombergbeek, de Harleserbeek, de Hermansbeek en de Zieversbeek.
Wanneer we de hoogtemeters overwonnen hebben zien we het woonhuis dat naast het boscafé ligt. We zijn er bijna.
Het wordt langzaam aan tijd om te pauzeren, we zijn koud en nat en wel toe aan iets warms
Boscafé ’t Hijgend Hert heeft 7 verschillende soorten bier van het vat en meer dan 50 speciaal bieren op de fles. Daarnaast kan je er prima lunchen of dineren.
Binnen is het gezellig druk, we vinden bij een Limburgs stel nog een plekje aan tafel. We genieten van de lunch met een warm drankje en nemen de tijd om op te drogen.
’t Hijgend Hert was het hoogste punt van de wandeling, we gaan nu weer zakken. Het tweede deel van de wandelroute is niet gelijk aan het eerste deel.
Inmiddels is het opgehouden met sneeuwen en kunnen we door het landschap de dorpen in de vallei zien liggen.
Ondanks dat wij het hoogste punt bereikt hebben, moeten we net als in de bergen door een dal weer omlaag en omhoog. Een goede oefening voor komende zomer.
We naderen het dorp Lemiers waar wij in 2010 met de Alpenfreaks verbleven.
Om nog even op te warmen voor het laatste stuk van de wandeling gaan we daar bij Oud Holset nog een cappuccino te drinken.
Met een blik op de kerk van Lemiers starten we aan het laatste stuk van onze wandeling, moe maar voldaan komen we terug op het vakantiepark.