Een extra week skivakantie in Skiwelt.AT
Voor het eerst in jaren is Emmy in de gelegenheid om in januari een extra weekje vakantie op te nemen. Er worden door haar collega’s en de projectmanager wel een aantal eisen neergelegd. Zo mag ze alleen van de blauwe pistes af. Moet ze in en uit de auto geholpen worden, mag ze geen alcohol drinken en niet teveel eten. En dan nog de laatste: ze mag niet terugkomen met een gipsvlucht. Ondanks de “eisen” laten laten we ons deze kans natuurlijk niet ontnemen dus gaan we op het internet op zoek naar een hotel. Aangezien het een extra weekje betreft is het budget dit keer wel een item. Na een paar dagen zoeken en heen en weer mailen met een aantal hotels valt de keuze op de Kitzbüheler Alpen en gaan we naar Kirchberg in Tirol naar Hotel Traublingerhof.
Vrijdagavond brengen we Marsha naar Ruud en Teresa. Zij hebben zelf een langharige witte herder. Nashoba en Marsha zijn van jongs af aan gewend aan elkaar. Daarnaast is Nashoba nog steeds “verliefd” op Marsha en beschouwd haar echt als zijn teef. De laatste tijd zien ze elkaar niet zoveel meer omdat Nashoba problemen heeft met lopen en niet meer met de uitlaatservice Dog Run mee kan. Marsha laten we dus in vertrouwde handen achter.
Heenreis in de stromende regen over de Duitse autobahn met file bij München
Klokslag 05.15 rijden we thuis weg en anderhalf uur later staan we bij onze vaste eerste koffiestop net over de grens bij Raststatte Hünxe. Hier drinken we een kop cappuccino eer we onze weg vervolgen
We rijden uit Nederland weg in de stromende regen en deze vergezeld ons de hele weg. Tijdens de stops is het in plaats van een wandelingetje in de buitenlucht steeds hardlopend het wegrestaurant in.
Wanneer we in de buurt van München komen houdt de regen op maar kondigt zich ook de eerste file aan. We sluiten aan en pas als we de A99 (ring München) gepasseerd zijn is er weer een iets betere doorstroming. Na München zien we ook de eerste sneeuw. Niet veel maar de bermen zijn in ieder geval wit. Als we nabij knooppunt Inntall rijden is het echt wit en zien we bij zonsondergang de eerste bergen.
Rond 17.00 uur arriveren we bij hotel Traublingerhof in Kirchberg. Traublingerhof is van de Belgische eigenaars Greet en Hugo van de Meersche en is gelegen tegen over het station van Kirchberg hierdoor uitermate geschikt om met het openbaar vervoer naar toe te reizen. Al het personeel verstaat in ieder geval Nederlands en een groot gedeelte spreekt dit ook, een vreemde gewaarwording wanneer je in Oostenrijk op vakantie bent. Wat ons betreft werkt dat ook niet echt mee aan het “Tirol gevoel”. De kamers zijn uitstekend en de maaltijden zeer goed verzorgd. Reken hier niet op de Oostenrijkse keuken maar wel op heerlijke maaltijden. Voor degene die denken dat er overlast is van de spoorbaan vanwege de dichte ligging bij het station kunnen we jullie vertellen dat wij er geen last van hebben gehad. Mocht je hier willen overnachten, en ben je bang om toch overlast te ondervinden van de spoorbaan, vraag dan om een kamer aan de achterzijde van het hotel.
Een mistig en regenachtig dagje op de piste in Kirchberg
Zondagochtend als we wakker worden is het zwaar bewolkt. Snel de televisie aan om te kijken op TW1 om de webcambeelden te zien van Kitzbühel en de weersverwachting te horen. Deze voorspelt slecht weer en zelfs ijzel! Boven de 1600 meter sneeuwt het. Kirchberg ligt op 800 meter dus regen in het dorp is ons deel.
Na het ontbijt gaan we op stap, skipas hoeven we niet te halen want die zat bij de hotelprijs in en sinds vorige maand hoeven we ook niet meer langs de plaatselijke verhuur aangezien we zelf ski’s aangeschaft hebben. De keuze is gevallen op een paar Völkls. Vandaag dus de eerste kans om deze te testen. Vanwege de ijzel voorspelling besluiten we om de auto te laten staan en de skibus te nemen. De bushalte ligt volgens de folder op 500 meter. Echter doe er gerust een paar honderd meter bij, een tegenvaller dus.
De skibus brengt ons naar de Fleckalmbahn deze zal ons in het skigebied van Kirchberg brengen. Na een paar pistes afgedaald te hebben zijn we gewend aan de ski’s. Het zicht op de piste is niet fantastisch maar met de gogle (sneeuwbril) kunnen we nog voldoende zien. Na dat we lunchpauze gehouden hebben en buiten komen is het weer opeens omgeslagen. Dikke mist met heel weinig zicht is ons deel. Helaas zijn we op een plaats in het skigebied waar we eerst nog naar boven moeten met een lift voordat we kunnen afdalen. Boven op de kam is het zicht nog veel slechter, we schatten in dat we zo’n 5 meter zicht hebben en we worden gegeseld door de ijsregen. Ook gaat er inmiddels een stormachtige wind.
Heel voorzichtig skiën we van pistebord naar pistebord. Nu blijkt dat het niet kennen van het skigebied een groot nadeel is. Veilig bereiken we het bergstation van de Fleckalmbahn. Na onze inspanning van net hebben we geen zin om in de dikke brij de afdaling te maken. We zijn niet de enige. Velen met ons kiezen er voor om met de lift naar beneden te gaan. Beneden staat de skibus al te wachten maar omdat we vanmorgen de afstand tot de bushalte tegen vonden vallen stappen we in een taxibusje die ons heerlijk voor de deur afzet. In het hotel vernemen we dat de Fleckalmbahn en de 3S Bahn een langere tijd niet hebben gedraaid vanwege de harde wind. Nu is meteen het raadsel opgelost waarom de Fleckalmbahn zo langzaam draaide. We hebben er op de terugweg zeker 5 minuten langer ingezeten dan op de heenweg.
Rondje Hohe Salve in het skigebied van Brixen en Hopfgarten
Dinsdag, volgens de voorspelling, de eerste mooie dag van de week. Tijd om snel in de auto te stappen en richting Brixen te rijden. Hier gaan we met de bergbaan Hoch Brixen omhoog om het skigebied Wilder Kaiser in te gaan. We skiën de zogenoemde Salve runde. Dit is een tocht over diverse pistes waarbij je uiteraard ook op de Hohe Salve komt. De Hohe Salve is de huisberg van Hopfgarten en bij helder weer kan je Gross Venediger en de Gross Glockner zien.
Wanneer je het rondje achter de rug hebt heb je 12 kilometer afdaling gehad, 9110 meter in de liften gezeten en 2630 hoogtemeters gemaakt. Waarbij de stoeltjeslift Hohe Salve 3 eigenlijk niet meer van deze tijd is. Een krakkemikkige één persoons liftje met ketting en zonder voetsteun. Dit is jeugd sentiment. We voelen ons weer in de jaren zestig van de vorige eeuw
Op de Hohe Salve drinken we onze cappuccino en genieten van het uitzicht. Op het terras is naast het normale terras een plateau gemaakt met banken en picknick tafels welke rond draait als je lang genoeg blijft zitten kan je een blik in alle dalen werpen. Wij kiezen er voor om zelf het tempo en uitzicht te bepalen.
Tijdens de Salve ronde draai je letterlijk om de Hohe Salve heen. Wanneer we weer aan een andere zijde van de Hohe Salve zijn wordt ons een blik gegund op de Wilde Kaiser. Hier vindt je het skigebied van Going, Ellmau en Scheffau. Als het weer zo blijft gaan we daar zeker van de week nog naar toe.
De lunch gebruiken we bij de Schihütte bij Hoch Söll Op het terras zitten we heerlijk in het zonnetje. Als we onze soep en Frankfurter op hebben zitten we in de schaduw. Tijd om op te stappen. Het is tenslotte pas januari dus logischerwijs ben je op sommige plaatsen al snel in de schaduw. De lift brengt ons opnieuw omhoog. We besluiten de dag met een dalafdaling vanaf de Zinsberg tot aan het dalstation van de gondelbahn in Brixen. Hier eindigt de ronde om de Hohe Salve.
Omdat het vroeger is als we dachten en geen zin hebben om al naar het hotel terug te keren rijden we even naar Westendorf. Midden in het dorp ligt daar de oefenweide waar groot en klein zijn eerste kunsten op de ski’s mag vertonen. Ooit heeft Emmy hier haar eerste strapatzen op de skies op de “Idiotenhügel” gemaakt. Westendorf ligt nog in het zonnetje en bij een aangename temperatuur kijken we in het centrum rond.
Heerlijk ontspannen skiën in het skigebied van Westendorf
Vandaag alweer woensdag en de helft van de vakantie is voorbij. Omdat wij een Top Skipas hebben is de keuze waar we willen skiën lastig. Met de Top Ski pas heb je de keuze uit 704 km piste en 245 kabelbanen en liften. Omdat wij vaak in de zomer in Westendorf gewandeld hebben willen we vandaag eens kijken hoe het er daar met sneeuw uit ziet. Na later bleek geen verkeerde keuze. Met de Ki – West worden we rechtstreeks vanuit Kirchberg in het skigebied van Westendorf gedropt.
Omdat het skigebied niet direct aangesloten is op de andere skigebieden is het er heerlijk rustig en heb je de pistes zo wat voor je zelf alleen. Een hele verademing na de drukte van de afgelopen dagen. Het geeft ons het gevoel of we in Galtür zijn want ook daar vindt je nog die rust en natuur beleving
De lunch gebruiken we bij Gasthof Maierl en om een speciale reden. Wij waren 14 jaar geleden voor het laatst in het betreffende gasthaus in Westendorf . Het Gasthof ligt halverwege de Alpenrose aan het einde van de Wasserfallweg.
Dit Gasthaus heeft voor ons een speciale betekenis. Het is de laatste keer dat wij met Peter zijn ouders een aantal dagen in Westendorf verbleven. Later dat jaar is onze (schoon)vader overleden.
Onze (schoon)ouders verbleven al enige jaren in een ontbijtpension in Moosen bij Westendorf. Omdat Peter jarig was gingen we gezamenlijk met de eigenaars van het ontbijtpension eten in Gasthof Maierl. Sepp de eigenaar van het ontbijtpension heeft voor die gelegenheid de tafel gereserveerd. Onvergetelijk waren het gezicht van Peter en vader Piet toen zij beiden de gereserveerde tafel zagen.
Deze was bedekt met slingers, confetti en smarties. Tijdens het reserveren had Sepp gezegd dat hij een tafel moest reserveren voor “der Bub der Geburtstag hat”. Ja dan word je gezien als een kind van acht en niet als een vent van 30.
Mocht je in Westendorf komen dan moet je zeker een keer gaan eten bij Gasthaus Maierl het eten is meer dan voortreffelijk. Voor de wandelaars onder ons. De Wasserfallweg (alleen in de zomer te doen) is zeker een aanrader in dit gebied. Ook na de lunch skiën we nog verder in het skigebied in Westendorf. We eindigen met de afdaling waarbij we uitkomen bij het dalstation van de Ki West lift waar de auto staat. Deze afdaling staat als blauw genoteerd, echter zou eerder gerangschikt moeten worden onder de rode pistes.
Er zijn punten waar een beginnende skiër problemen kan ondervinden. Aan de bar hebben we hier nog even een discussie over met de eigenaar Hugo. Ook hij is van mening dat de piste niet overal de kleur blauw heeft. Echter zou er voor een rode piste gekozen zijn dan zou zijn inziens de Ki West bahn niet rendabel zijn. Dat kunnen we goed begrijpen we hebben ’s morgen en ’s middags weinig skiërs op de piste gezien en van de lift werd weinig gebruik gemaakt. Of heeft dit te maken met de periode van het jaar?
Gevarieerde pistes in Scheffau, Going en Ellmau en bezoek aan de Schwarzsee
Donderdag:vandaag weer een mooie dag. Tijd om de andere kant van de Skiwelt in Brixen te bezoeken. We stappen in de auto en zetten koers naar Brixen. Hier parkeren we de auto op de parkeerplaats om de gondelbaan Hoch Brixen net als afgelopen dinsdag omhoog te nemen. Vandaag zijn we te vinden op de pistes in Scheffau, Going en Ellmau. Een gevarieerd gebied waar je allerlei afdalingen vindt. Overal waar je hier skiet heb je steeds een andere blik op de Wilde Kaiser.
Het is een gevarieerd skigebeid waarvoor ieder wat wils is. Als we ’s middags terug rijden van Brixen naar Kirchberg merkt Emmy op:”hoe zou de Schwarzsee er in de winter uit zien?” De Schwarzsee is een meertje in de buurt van Kitzbühel waar zomers een natuur zwembad is en waar je mooi kan wandelen. Ook hebben we hier in de zomer een aantal keren gezwommen en was het voor Marsha als we een rondje Schwarzsee deden bij warm weer een zwemparadijs.
Omdat het meer maar op 10 minuten rijden van Kirchberg ligt besluiten we om er even heen te rijden. Het meertje ligt er stil bij. We zien een eenzame schaatser en een enkele wandelaar. Als je niet zou weten dat er een meer lag had het net zo goed een weiland kunnen zijn.
Wel zijn er veel activiteiten op de parkeerplaats. Er staat al een truck van de ORF in een andere hoek staat een helikopter. De reden van al die activiteit is dat volgend weekend de Hahnenkamrennen, een bekende skiwedstrijd gehouden wordt. Tien dagen van te voren zijn de voorbereidingen al in volle gang. De piste met de beroemde muizenval is al voor het ‘gewone volk’ afgesloten. En er wordt hier en daar al sneeuw weggehaald om de piste voor de afdaling en de slalom te preparen. Jammer dat we er niet zijn als de afdalingswedstrijd wordt gehouden.
We hadden graag een kijkje willen nemen. Ieder jaar verbazen we ons er over dat de wedstrijdskiërs zich met ware doodsverachting de piste nemen en zich door de muizenval wurmen en dan ook nog even tussendoor een grote sprong moeten maken. En dat met snelheden die boven de 80 km per uur uitkomen.
In de zomer hebben we als eens over de piste gelopen en vol verbazing stilgestaan bij het feit dat hier wordt afgedaald. Even als in het skigebied is ook de Wilde Kaiser bij de Schwarzsee herkenbaar. Door de bomenrij op de grote foto zie je de coulissen van deze prachtige bergketen.
Skiën in het skigebied Jochberg vanuit Kirchberg met de verbindingsgondel 3S
Vrijdag:onze laatste dag van deze extra ski vakantie. Vandaag gaan we in het skigebied van Kirchberg met de Pengelsteinlift omhoog. Bij het bergstation van de Pengelstein is de verbindingsgondel 3S die het skigebied van Kirchberg met het skigebied van Jochberg / Pass Thurn verbind. De gondel hangt hoog boven het dal. Voor mensen met hoogtevrees niet echt geschikt.
Het skigebied van Jochberg ligt voor het grootste gedeelte boven de boomgrens. Een aantrekkelijk skigebied met één groot nadeel. Je moet altijd terug met een sleeplift. Op zich is een korte sleeplift nog wel te doen maar de sleeplift waar wij het over hebben is ellenlang en je staat er zeker 10 minuten in!
Regelmatig vallen er mensen uit de lift omdat deze niet alleen omhoog gaat maar ook punten heeft waar deze een stukje daalt. Sta je niet stevig op de ski’s dan kan je hier echt in de problemen komen. Gelukkig is hier goed op ingespeeld en hebben ze overal mogelijkheden gemaakt om weer op de piste te komen en dan via de piste weer bij de sleeplift te komen voor een nieuwe poging. Wij staan we stevig op de ski’s en kennen het fenomeen van dalen in een lift omdat we dit ook altijd tegenkomen in de Rückbringerlift in Galtür. Helaas voor jullie lezers maar wij bleven staan!
De afdalingen in het skigebied van Jochberg zijn erg gevarieerd en in het gebied vindt je een aantal ouderwetse almhutten. De grote zelfbedieningsrestaurants zijn hier een zeldzaamheid.
Onder de volle zon genieten wij op de terrasjes en dat in januari. We kunnen helaas geen dalafdaling meer maken naar het dalstation van de Pengelstein. Beiden afdalingen zijn afgesloten en dus eindigt deze week skivakantie in de Pengelsteinlift.
We hopen dat er in de komende we(e)k(en) nog veel sneeuw gaat vallen en dat de temperatuur gaat dalen want anders zullen de sneeuwcondities op de pistes snel verslechteren. We kunnen uiteindelijk dan ook concluderen dat we geluk hebben gehad met het weer en de sneeuwcondities!
